Rannveig Þorsteinsdóttir (1904–1987), hæstaréttarlögmaður og þingkona

Fædd á Sléttu í Mjóafirði 6. júlí 1904, dáin 18. janúar 1987. Foreldrar: Þorsteinn Sigurðsson (1870-1910) sjómaður þar og Ragnhildur Hansdóttir (1877-1967) húsmóðir. Lauk Samvinnuskólaprófi 1924, stúdentsprófi frá MR 1946, lögfræðiprófi HÍ 1949. Rannveig var fyrst íslenskra kvenna sem fékk rétt til þess að flytja mál fyrir Hæstarétti. Hún var kosin á þing fyrir Framsóknarflokkinn 1949. Rak málflutningsskrifstofu í Reykjavík 1949–1974. Dómari í verðlagsdómi Reykjavíkur 1950–1974. Sat í stjórn Kvenfélagasambands Íslands 1947–1963, formaður frá 1959. Formaður Félags íslenskra háskólakvenna og Kvenstúdentafélags Íslands 1949–1957.

Óvíst. Kom frá Þjóðminjasafni Íslands til Kvennasögusafns Íslands.

Þann 16. júní 2016 bárust um hendur Þjóðminjasafns Íslands nokkur skírteini tilheyrandi Rannveigu Þorsteinsdóttur, hrl. og þingkonu (1904–1987): skírteini frá Université de Poitiers; prófskírteini frá Háskóla Íslands; prófskírteini frá Menntaskólanum í Reykjavík; hamingjuósk frá Félagi framsóknarkvenna í Reykjavík; leyfisbréf frá dómsmálaráðherra; fæðingarvottorð; heiðursfélagaskjal Félags framsóknarkvenna í Reykjavík.